Mme BOLL róża historyczna

 Mme Boll -  wytrzymałe róże historyczne, portlandzkie

Madame Boll (Madame Ball) amerykańska remontantka portlandzka (hodowca Daniel Boll w 1858 r. w USA, zatwierdzona w firmie Boll & Boyau i wprowadzona przez Josepha Boyau we Francji w 1859 r.)

Róże odmiany hybrydowej Madame Boll (Madame Ball, zwanej też w skrócie Mme Boll) są uważane za ogólnie odporne, zimotrwałe i wytrzymałe. Ich mrozoodporność w zależności od źródeł, jest podawana na 5-6 strefę USDA lub USDA 6b i cieplej. Krzewy tej odmiany są wzniesione, mocne i dość proste w górę. Dorastają do 120-150 cm wysokości. Mają przy tym szerokość 80-90 cm. W przeciwieństwie do wielu innych odmian róż, Madame Boll nie potrzebuje uzupełnienia innymi roślinami ozdobnymi. Stanowi bowiem zwarty urodziwy krzew wystarczająco ozdobny sam w sobie. Jej pędy są bardzo mocne, a na ogonkach liściowych wyrasta tylko pięć listków (u pokrewnej odmiany Boieldieu jest ich siedem). Krzew tej odmiany wytwarza również bardzo okazałe kwiaty w różnych odcieniach różu, zawsze umieszczone po kilka na jednym pędzie. Kwiaty te są piękne i duże, miseczkowate i ciemnoróżowe w kolorze, z jaśniejszymi zewnętrznymi płatkami i ciemniejszym środkiem (niektórzy określają je też jako karminowo-różowe). Płatki są doskonale nasycone różem i mają też jaśniejszy, srebrzystoróżowy spód. Całe kwiaty mają przy tym średnicę ok. 8-11 cm i są zbudowane z ponad 40 płatków (26 do 40 płatków) zagiętych do wewnątrz. Są bardzo rozbudowane objętościowo w kształcie płaskiej rozety. Wyróżnia je też intensywnie przyjemny zapach z nutką bergamotki. Kwiaty   Madame Boll pojawiają się pojedynczo, lub najczęściej w małych gronach po 3 do 5 sztuk. Krzew tej odmiany rośnie co prawda wyprostowany, jednak w okresie kwitnienia może rozpadać się pod ciężarem otwierających się obfitych pąków. Pędy samoistnie przewieszają się wtedy. Odmiana Madame Boll wielokrotnie powtarza kwitnienie w całym sezonie. Pierwsze kwiaty pojawiają się przy tym na ogół na przełomie czerwca i lipca, a ostatnie wczesną jesienią. Powszechnie uważa się, że jest to krzew o królewskim ukwieceniu i hodowcy dają tej odmianie ocenę doskonałą. Niedogodnością w uprawie jest, brak zdolności do samooczyszczania się kwiatów po przekwitnięciu. Ponieważ nie oczyszcza się samodzielnie, wymaga więc usuwania przekwitających pąków. Róże te będą się najlepiej prezentowały na stanowiskach dobrze nasłonecznionych także w godzinach rannych i w miejscach przewiewnych. Ich odporność na mączniaka prawdziwego jest przeciętna i chorują w niesprzyjających, szczególnie wilgotnych i zimnych latach. Ich odporność na czarną plamistość liści również jest słaba i wymagają stałej profilaktyki pod tym względem (najlepiej regularne opryski). Krzewy Mme Boll można przycinać standardowo, jak u innych wymagających takiego zabiegu róż. Pędy, które przekwitły w okresie letnim, zaleca się wtedy skracać do połowy. Odmiana Madame Boll dobrze rozmnaża się też z sadzonek półzdrewniałych. Róża Mme Boll stanowi bardzo efektowny krzew ogrodowy.

Zastosowanie: Odmiana Madame Boll (Mme Boll) to piękna historyczna krajobrazowa róża ogrodowa. Można tworzyć z niej kwitnące żywopłoty, czy obsadzać nią klomby i kwietniki, jednak najlepiej jako swobodnie rosnące solitery. Róża ta nie potrzebuje bowiem obsadzania i uzupełniania innymi roślinami ozdobnymi, gdyż sama w sobie jest niezwykle urodziwa. Ogólnie Madame Boll stanowi bowiem zwarty urodziwy krzew wystarczająco ozdobny sam w sobie. Jako dość wysoko rosnąca odmiana, nadaje się również do obsady ścian i murów. Jest ponadto doskonała jako mocno pachnący i wyjątkowo urodziwy kwiat cięty. A jej płatki są także idealne do wykorzystania na zdrowe konfitury różane.

Synonimy:  Madame Boll, Madame Ball, Mme Boll.

Rośliny rodzicielskie: nieznany × ‘Belle Fabert’ lub 'Baronne Prévost' x 'Portlandica' – różne źródła różnie podają i ogólnie ich dokładne pochodzenie uważa się za niepewne, dopóki nie zostaną wykonane jednoznaczne badania genetyczne.

Pochodzenie: Odmiana Madame Boll (Madame Ball, zwana też w skrócie Mme Boll) to hybrydowy wieczysty Portland. Inaczej mówiąc, jest tzw. amerykańska remontantka portlandzka. Mimo niepewnego pochodzenia, zdecydowana większość autorów źródeł pisanych zalicza ją obecnie właśnie do róż portlandzkich. Coraz powszechniejsza jest też opinia, że jest to odmiana tożsama z Comte de Chambord.  I faktycznie, jak potwierdzają niektórzy hodowcy, wizualne rozróżnienie obu tych odmian jest w zasadzie niemożliwe. Hybryda ta została wyhodowana przez Daniela Bolla w Stanach Zjednoczonych w 1858 r. Zarejestrowała i wprowadziła ją natomiast do oficjalnej sprzedaży firma Boll & Boyau, najpierw we Francji w 1859 r. z inicjatywy Josepha Boyeau (lub Boyau), jako odmiana o nazwie ‘Madame Boll’. Nazwa tej róży upamiętnia drugą żonę jej twórcy i hodowcy Daniela Bolla. Choć stworzył on zaledwie 5 nowych odmian róż, to nadał im niesamowicie mocne marketingowo nazwy. Przykładowo, pierwszą z tej piątki nazwał Belle Americana, upamiętniając w ten sposób Elizabeth Monroe żonę piątego prezydenta USA. Daniel Boll z pochodzenia był Francuzem. We Francji nazywał się Mons J. Boyau père i był tam ogrodnikiem z Angers (następca Mons Guérin). Wyjeżdżając do USA, zabezpieczył sobie sadzonki w 1856 r. pochodzące z krzyżówki Hybrid Perpetual i Portland ‘Belle Favert’. Po tym, jak osiadł na stałe w USA, użył je do tworzenia swoich krzyżówek. Ciekawostką jest, że istnieje też inna remontantka o podobnej nazwie Souvenir de Madame Boll. Została ona wyhodowana  w 1866 r. przez Josepha Boyeau, który był z zawodu ogrodnikiem. To właśnie on jak wyżej wspomniano, introdukował we Francji opisywaną tu hybrydę Madame Boll. Zapewne więc hodowca omawianej odmiany Daniel Boll był w zażyłych stosunkach z ogrodnikiem Josephem Boyeau. Stąd też prawdopodobnie wzięła się nazwa tej drugiej odmiany.