ROSE de RESHT - historyczne róże damasceńskie, parkowe
Rose de Resht pięknie pachnie, tworzy kompaktowe i zwarte krzewy, jest odporna na choroby oraz ma wysoką mrozoodporność. Czego chcieć więcej. Odmiana polecana dla wszystkich, którzy szukają róż niekłopotliwych, łatwych w uprawie. Na kwiatonośnych pędach wypuszcza mnóstwo krótkich gałązek mocno wypełnionych dużymi liśćmi tak że cały krzak wygląda na bardzo gęsty. Pędy sztywne i mocno kolczaste. Średniej wielkości kwiaty (7 cm) posiadają mocny zapach, jednak nie są trwałe. Kwitnie praktycznie stale ponieważ w większej lub mniejszej ilości kwiaty są obecne prawie zawsze. W ciągu lata krzew nie stoi pusty. Lepiej zakwita na młodym drewnie, dlatego wskazane jest coroczne, wiosenne niskie cięcie i usuwanie wszystkich drobnych słabych gałązek. Dobrze reaguje na usuwanie przekwitłych kwiatostanów. Odmiana mało wymagająca co do stanowiska. Dobrze się czuje w każdym miejscu. Bardzo odporna na mróz. Przemarza do poziomu kopczyka tylko w mroźne i bezśnieżne zimy. Polecana przez Szwedzkie Towarzystwo Różane do sadzenia nawet na terenach północnej Szwecji.
Zastosowanie: na rabaty i kwietniki jako róża rabatowa oraz jako parkowa do ogrodów zwłaszcza o charakterze naturalnym, na niskie żywopłoty.
Synonimy: Gul e Resht, De Resht
Nagrody: Certyfikat Jakości nadany przez Royal Horticulture Society, Wielka Brytania 1993;
ponad 50! Towarzystw Różanych zrzeszonych w American Rose Society nagrodziło tą odmianę na swych wystawach.
Rośliny rodzicielskie: nieznane
Pochodzenie: Dosyć ciekawe. Mianowicie kolekcjonerka roślin, ogrodniczka, właścicielka szkółki, podróżniczka, artystka i pisarka w jednym - Nancy Lindsay (1896-1973) ogłosiła, że w 1940 roku znalazła i sprowadziła z północnej Persji nową odmianę. Było to w okolicach miasta Rasht (obecny Iran) leżącym nad brzegiem morza Kaspijskiego. Od niego to róża przyjęła swą nazwę. Nancy była uważana za osobę dość ekscentryczną i oryginalną stąd wielu poddaje w wątpliwość jej odkrywcze rewelacje. Uważają Rose de Resht za jakąś zaginioną odmianę w burzliwych dziejach Francji. Dodatkowo nie jest typowym przedstawicielem róż damasceńskich i zaliczana jest również do róż portlandzkich. Jakby jednak nie było to bardzo cenna i wartościowa odmiana.
