THERESE BUGNET róża kanadyjska

Therese Bugnet - róża kanadyjska

Kanadyjska hybryda Rugosa, która stała się symbolem wytrwałości i piękna w najtrudniejszych warunkach. Stworzona przez Georges’a Bagneta w 1950 roku, powstała z myślą o przetrwaniu surowych zim Alberta w Kanadzie. Dzięki starannemu doborowi rodzicielskich gatunków, róża kanadyjska Therese Bugnet  zdobyła reputację wyjątkowo mrozoodpornej, tolerując temperatury nawet do -35°C. Dodatkowo jej odporność na zanieczyszczenia, choroby i niekorzystne warunki glebowe sprawia, że jest jednym z najbardziej niezawodnych wyborów do ogrodów w chłodniejszych strefach klimatycznych. Krzew wyróżnia się nie tylko swoją odpornością, ale także imponującym wyglądem. Może dorastać nawet do 250 cm wysokości, osiągając szerokość około 120 cm. Jego pędy są wyprostowane, długie i niemal pozbawione kolców, dlatego jest szczególnie atrakcyjny, gdyż Rugosa zwykle cechują się licznymi cierniami. Liście są matowe, wiosną brązowe, latem szaro-zielone, a jesienią przebarwiają się na ciemnożółty kolor, fakt ten dodatkowo podkreśla jej urok przez cały rok. Najbardziej oszałamiającym elementem są jednak kwiaty. Półpełne, o delikatnych, falistych płatkach w odcieniach różu, które początkowo są czerwonawo-różowe, by stopniowo blednąć do subtelniejszego odcienia. Kwiaty przypominają kształtem starodawne, antyczne wręcz róże, z falującymi, pomarszczonymi płatkami, które ułożone są w naturalny, lekko chaotyczny sposób, jakby rozczochrane przez wiatr. Każdy kwiat składa się z 30-40 płatków i osiąga średnicę około 7-8 cm. Choć kwitnie obficie od wczesnego lata do późnej jesieni, szczególnie imponuje wiosną, kiedy jako pierwsza otwiera swoje pąki w ogrodzie. Pięknie pachnąą, mocnym, słodkim zapachem, który przyciąga zapachami do ogrodu. Kwiaty pojawiają się w niewielkich grupkach po 3-5 sztuk, tworząc efektowną fontannę barw i zapachów. Co ciekawe, róża kanadyjska Therese Bugnet jest bardzo łatwa w uprawie. Toleruje słabe gleby i półcień. Jest również odporna na mączniaka i czarną plamistość, a jej pielęgnacja ogranicza się głównie do regularnego cięcia i usuwania przekwitłych kwiatów. Dzięki wyjątkowej zimotrwałości, nie wymaga specjalnego okrywania na zimę, a jej ozdobne pędy, które jesienią czerwienieją, pięknie komponują się w ogrodzie, szczególnie w okresie zimowym, kiedy na tle białego śniegu stanowią efektowny element krajobrazu.

Zastosowanie: doskonały wybór do dużych ogrodów, zwłaszcza parkowych, gdzie jej rozmiary i wytrzymałość sprawiają, że staje się niezastąpionym elementem w tworzeniu żywopłotów, ozdobnych ścian lub jako soliter. Dzięki swoim walorom estetycznym, wytrzymałości na trudne warunki i minimalnym wymaganiom pielęgnacyjnym, jest równocześnie prawdziwą ozdobą ogrodu przez cały rok.

Synonimy: Therese Bugnet, TerEz BunE

Nagrody:  – 1999 – Shrub (ARS), Tri-City Rose Society Show

– 1999 – Classic Shrub Rose (ARS), Northeastern Illinois Rose Society Show

– 2000 – Shrub (ARS), Minnesota Rose Society Show

– 2000 – Classic Shrub Rose (ARS), Greater St. Louis Rose Society Show

– 2000 – Classic Shrub Rose (ARS), Greater Harrisburg Louis Rose Society Show

– 2001 – Classic Shrub Rose (ARS), San Diego Rose Society Show

– 2012 – Classic Shrub Rose (ARS), Western Reserve Rose Society Show

Rośliny rodzicielskie: [(R. acicularis x R. rugosa kamtchatica) x (R. amblyotis x R. rugosa plena)] x 'Betty Bland'

w tym – nasienie (Rosa acicularis Lindl. x Rosa rugosa var. kamschatica Regel) x (Rosa amblyotis CAMey. x Rosa rugosa var. plena Regel); pyłek Betty Bland

Uwaga jednak, ponieważ własne notatki Bugneta i jego artykuł z 1941 r. pt. „The Search for Total Hardiness” (w czasopiśmie American Rose Annual, s. 111-115), wyjaśniają, że okreslenie „acicularis” wspomniane w tym podawanym powszechnie pochodzeniu, jest jedynie pseudonimem nadanym przez Bugneta dla sadzonki. Nie chodzi tu więc ponoć o gatunek R. acicularis.

Pochodzenie: Odmiana Therese Bugnet zwana też krócej TerEz BunE została wyhodowana przez Georgesa Bagnet w Kanadzie około 1941 r. Została zarejestrowana i wprowadzona do hodowli również w Kanadzie, jako hybryda rugosa pod nazwą odmianową ‘Teresa Bugnet’, od imienia siostry tego pisarza i hodowcy róż. Była ona zakonnica we Francji, a Georg był z nią bardzo związany emocjonalnie. Pisarz Georges Bagnet (1879-1981) spędził ponad 25 lat na wyhodowaniu tej odmiany róż, które mogą bez problemu przetrwać mroźne zimy Alberty. Do ich stworzenia użył m.in. pewną półpełną odmianę dzikiej róży pochodzącej z Rosji. Hybryda Therese Bugnet jest powszechnie uważana za jego nieliterackie arcydzieło i najsłynniejszą różę Georgesa Bugneta. Georg Bugnet był też jednym z najważniejszych pisarzy kanadyjskich i czołowym przedstawicielem realizmu w literaturze tego kraju. Do Kanady wyemigrował wraz z młodą żoną w 1904 r. i tu dożył ponad 100 lat, zajmując się pisarstwem i jednocześnie hybrydyzacją róż. Za wielkie zasługi, jego imieniem nazwano jeden z rezerwatów przyrodniczych w prowincji Alberta w Kanadzie, a w 1978 r. Uniwersytet Alberty nadał mu tytuł doktora Honoris Causa.