Versicolor Rosa Gallica - pachnące róże historyczne

Róża Versicolor to spektakularna odmiana, o wyjątkowych kwiatach czerwonych lub różowych w białe paski i silnym zapachu. W części płatków brakuje czerwonego pigmentu czego wynikiem są właśnie te dziwne ale atrakcyjne smugi i paski. Krzew dorasta do wysokości 75-120 cm, szerokość jego sięga 90-120 cm. Przyjmuje kulisty kształt, pięknie rozgałęziony. Pędy jego są sztywne, wyposażone w matowe, średnio zielone, eliptyczne liście z pięcioma listkami, pięknie wybarwiające się jesienią. Wyginają się lekko w okresie kwitnienia, pod ciężarem kwiatów. Kwiaty są duże, półpełne, zawierają od 9 - 16 płatków. Barwa ich jest wyjątkowo atrakcyjna, a środek wyposażony w żółte, krótkie pręciki. Roślina zakwita na zeszłorocznych pędach. Zdarza się, że na niektórych roślinach z wiekiem paski zanikają, ale nie jest to regułą.  Kwitnie obficie w czerwcu, później powtarza kwitnienie, ale mniej obficie. Przez resztę sezonu krzew pięknie prezentuje się obsypany owalnymi, czerwonymi owocami. Stanowi również atrakcyjne tło dla innych bylin nasadzonych u jego podnóża. Jest odporna na choroby, bardzo wytrzymała na niskie temperatury, bo aż do -29^oC. Polecana przez Szwedzkie Towarzystwo różane do sadzenia w północnej Szwecji. Ulubione stanowisko dla tej odmiany powinno być dobrze nasłonecznione. Wymaga gleby żyznej, przepuszczalnej i bogatej w próchnicę. Cięcia rośliny dokonuje się tuż po przekwitnięciu, pod koniec lata. Pędy, które zakłócają okrągły kształt skracamy o 1/3 długości, natomiast boczne, wystające pędy o 2/3. Co 2-3 lata można, a nawet trzeba odmłodzić roślinę. Zabiegu tego dokonuje się wycinając około połowy starych pędów.

Synonimy: Rosa Mundi, Rosa Gallica Versicolor, La Panachée, La Villageoise, Provins Oeille

Zastosowanie: Do ogrodów naturalistycznych jako soliter i w towarzystwie innych roślin

Rośliny rodzicielskie: sport od Rosa gallica var. officinalis Ser.

Pochodzenie: Róża francuska Versicolor to jedna z najbardziej rozpoznawanych starych róż ogrodowych. Historia jej sięga już 1581 roku. Często mylona z różą damasceńską „Pstry”. To najstarsza i najbardziej znana z róż pasiastych. Inna jej nazwa to „Rosa Mundi”. Wokół niej powstała legenda, że jakoby jej nazwa pochodzi od Rosamund Clifford, kochanki króla Henryka II, monarchy Anglii panującego w latach 1154-1189. Kochanka ta została otruta przez żonę króla. Pochowana w klasztorze nieopodal Oxfordu. A w rocznicę śmierci król kazał obsadzić grób właśnie tym krzewem.