Kilka lat temu przeszedłem na emeryturę.
Pełen obaw stanąłem przed wieloma drzwiami, by otworzyć w końcu te jedne…
Niczym w książce “Tajemniczy Ogród” nagle przed moimi oczyma stanęła wizja miejsca, w którym chciałoby się spędzić kolejne lata.
Krok po kroku, z wysiłkiem mniejszym lub większym, z pomocą rodziny i przyjaciół zacząłem wcielać plan w życie.
Zaczęło się od jednej róży. Następnie pojawiły się kolejne. I kolejne. A ogród stawał się coraz bardziej pełen magii.
Dziś, po latach, wciąż odwiedzam sklepy z różami, znajdując dla nich miejsce i w ogrodzie, i w sercu. Niech róże przemówią (w obrazie) Oby trwało to jak najdłużej.
Zostaw komentarz