Moja teściowa jest miłośniczką róż. Od lat sadzi je w ogrodzie, choć nasz ogród to największa pasja i zasługa mojego męża. Dba o niego już około 20 lat. Róż jest w nim sporo, ale niestety większość odmian jest niezidentyfikowanych – odszczepiane od znajomych, czy przywożone nawet z zagranicznych wojaży. Oczywiście fragmenty gałązek ;). Osobiście twierdzę, że rośliny czują, kiedy się je kocha i zawsze wtedy pięknie urosną. Dlatego pod ręką mojego męża wszystko rośnie dobrze i bujnie. Nasz ogród ma dużo wolności – nie są to francuskie grządki od linijki :). Za to jest schronieniem dla wielu owadów, ptaków, jeży itd. Co do samych roślin, tak jak i róż, regularne nawożenie, przycinanie, plewienie, to zabiegi, których nie unikamy.
Nasz 3-letni Józio przy dobrej pogodzie spędza na ogrodzie całe dnie i potrafi już nazwać większość roślin w nim rosnących. Tak jak narzędzi, których używamy. Pomaga nam też tak jak umie. Ma już swoją konewkę, grabki itd. Posyłam kilka zdjęć naszych róż i jedno z Józiem w akcji 😉 oczywiście w towarzystwie pięknej, żółtej róży i z herbacianą w tle.
Z serdecznymi pozdrowieniami
Elżbieta Skrzymowska
Super